Yaşadığımız bütün hayatımız boyunca sevgiyi duymak, hissetmek ve yaşamak hepimizin bir ihtiyacıdır. Sizin kim olduğunuz hiç önemli değil, kimi sevdiğiniz ve sizi sevenin kim olduğu da hiç önemli değildir. Karşı cins olabilir ya da aynı cinste de sevgiyi duymak mümkündür.

Çocuktan ya da hayvandan da sevgiyi duyabilirsiniz, hissedebilirsiniz ama hiç önemli değildir. Çünkü amacımız hayatımızı sevgisiz yaşamamaktır. Yaşadığımız sürece sevgi bizi yaşatır. Hayatımızın kaynağıdır sevgi ve ‘O’ olmazsa biz gerçek yaşayamayız. Sadece bu dünyada oluruz ama gerçek hayatı tadamayız. Gözlerimiz farklı bakar ve bedenimiz farklı yaşar, ruhumuz beslenmez ve hayatımızın süresi uzun olamaz. Sevgiyi hissetmeyen, sevgiyi vermeyen veya paylaşmayan kişi de uzun yaşayamaz. Çünkü dolu dolu yaşamak varken, onlar yaşıyor gibi yaparlar sadece. İçi kurur, ruhu beslenmez, beyni tam çalışmaz ve kalbi…. Kalbinin kapısı sonuna kadar kapalı olur.

Sevgiyi paylaşanlar, hissedenler ve gerçekten birini sevenler ve sevilenler çok uzun, huzurlu, dolu bir hayatı yaşarlar. Çünkü bu dediğimiz ‘Sevgi’ onları besler, her geçen gün daha çok mutlu eder, ruhlarını yaşatıp besler ve kalbinin ömrünü uzatarak hayatını daha kaliteli yaşamasını sağlar.

Hani diyorlar ya: ‘Erkek kadına veya kadın erkeğe âşık olabilir’ ama ters olduğu zaman insanlar bunu ne duymak ne de görmek isterler. Bana göre hiç öyle değildir. Çünkü biz âşık olduğumuz zaman kişiye aşık olmuyoruz. Sevdiğimiz zaman biz kişinin ruhuna, kalbine ve yaptığı şeylere âşık oluyoruz aslında. Onun ruhu bize çekiyor, bedenini daha sık görmek istiyor ve her yaptığımız işi, gittiğimiz yere onun da yanımızda olmasını istiyor canımız. İşte, o yüzden, biz sevdiğimiz zaman, karşımızdakini kim olduğuna önem vermeden seviyoruz. Kadın kadına sevemez mi? Sever! Hem de nasıl sever…. Ayrılmak istemez bazen, yemek yemek veya yapmak, bir yerlere gitmek sadece onunla ister. Bu sapıklık yolu açmıyor, arkadaşlar. Buna ‘Sevgi’ diyoruz çünkü sevgi bedenle veya cinsellikle alakalı bir konu değildir. ‘Sevgi’ iki ruh arasındadır. İki beden arasında değil. ‘Ruh ikizi’ diyoruz bazen – işte ben bunu sevgiye bağlıyorum. Çünkü aynısın: aynı yaşıyorsun, aynı hissediyorsun ve aynı yere bakıyorsun – o zaman karşındaki aynı insanı sevmemek mümkün değildir. Onda kendini görüp daha çok yanında olmak isteyeceksin ve her geçen zaman onunla daha çok zaman geçirmek, daha çok sohbet etmek ve onu yaşamak isteyeceksin.

Onun kim olduğunu, neler istediğini ve neler hissettiğini daha çok öğrenmek istersin. Sonra da bu dediğimiz ‘Sevgi’yi’ daha uzun, daha kaliteli ve bütün ömür boyunca yaşatmak için elinden geleni her şeyi yapacaksın. İşte ‘Sevgi’ budur……. Ruhumuzu beslemek, bedenimizi yaşatmak ve kalbimizde atışları hissetmek ‘Sevgidir’.

Sevgi ile Kalın

OKSANA KOZAK